Vrijdag 14 en zaterdag 15 november was ik in Zwolle op het Spellenspektakel aanwezig als demoër voor QWG. De spellen die ik voor deze firma mocht demoën waren Galaxy Trucker en Boss Kito. Twee totaal verschillende spellen. De spellen zelf zal ik hier verder niet uitleggen, hierover is al veel geschreven op de diverse spellensites. Waar ik het over wil hebben is de reacties van de verschillende deelnemers op deze spellen, te beginnen met Galaxy Trucker.
Galaxy Trucker is een spel met heel veel onderdelen en fraaie kleurtjes. De aanblik op de grote berg met spelonderdelen roept bij de dames totaal andere reacties op dan bij de heren. Daar waar de meeste dames in eerste instantie vrij nuchter riepen, “ Oh, een spelletje over ruimtescheepjes bouwen. Een spelletje voor jongens!” , riepen de heren vol enthousiasme, “Ah, leuk ruimtescheepjes bouwen. Lekker schieten!”. O jee, hoe krijg ik de dames aan tafel. Alstublieft dames, jullie deelname geeft een extra dimensie aan het spel. Jullie missen echt iets bijzonders. Als je niet meedoet, krijg je spijt (een klein beetje overdrijven mag best). En als laatste troefkaart; “een proefspelletje duurt niet zo lang!”. De meeste dames waren na deze smeekbedes wel te porren voor een spelletje. Spelen dus maar.
Na een korte uitleg van ongeveer vijf minuten over de spelregels (na vijf minuten raakt iedereen toch het ruimtespoor bijster) begonnen de dames en heren aan hun ruimteschip te bouwen. De heren vol enthousiasme. De dames in eerste instantie nog enigszins gereserveerd. Maar dan gebeurt het. De dames krijgen er zin in. Wat heet zin, ze worden zelfs bloedfanatiek en vliegen als een witte tornado door de berg met onderdelen heen. Oeps, als dat maar goed gaat. De heren kunnen het tempo van de dames als snel niet meer bijhouden. Opvallend (of niet, maar ik ben nu eenmaal een man) was dat de meeste dames binnen de kortste keren klaar waren met het bouwen van hun ruimteschip. De heren duidelijk niet.
Of de heren maar eens op wilden schieten werd er dan al vrij snel geroepen, we hebben nog meer te doen. Daar gaat dan je leuke spelletje, denk je vervolgens als demoër.
Maar, voorzienigheid van de bedenker van dit spel of niet, nadat alle schepen afgebouwd zijn, start de avonturenfase (door het spelen van avonturenkaarten) en wordt het snel weer heel gezellig aan tafel. Vooral als blijkt dat het in dit spel niet gaat om elkaars ruimteschip naar de schroothoop te schieten, maar om het gezamenlijk ondergaan van allerlei rampen (meteorenregens, piraten, besmettelijke ziektes, enz.). Dat feit zorgt op de één of andere manier voor verbroedering. Sterker nog, aan het eind van het spel als alle schepen geland zijn, heerst er een trots gevoel van; Wow, dat hebben we samen toch maar mooi overleefd! Kortom, een spel zo mooi als het echte leven.
Dan Boss Kito. Dat spel roept een heel ander soort reacties op dan Galaxy Trucker. Kort maar krachtig samengevat: Boss kito is leuk, of Boss kito is helemaal niet leuk. Een soort van tussenweg bestaat blijkbaar niet. Althans ik heb het niet kunnen ontdekken. Ook heb ik niet kunnen ontdekken of dit spel beter scoorde bij de dames dan bij de heren.
De mensen die het leuk vonden, wilden het spel persé helemaal uitspelen. De mensen die het niet leuk vonden wisten niet hoe snel ze van tafel konden. Erg intrigerend om dit mee te maken. Misschien moet ik er de volgende keer wel minder bananen bij eten. Tien bananen in een middagje weghappen is toch wel een beetje teveel gevraagd van een spelleider.
Tot zover mijn bericht over het spellenspektakel 2008.
Ruud